บทที่แปด

มุมมองของเฮย์ลี

ฉันเอาศีรษะพิงกระจกหน้าต่างบานเย็นเฉียบในห้องทำงาน มองเอเดนเดินทอดน่องข้ามลานกว้างเบื้องล่าง เขายืนไหล่ผึ่งและเดินด้วยท่าทีองอาจ มุ่งมั่น ท่ามกลางเหล่าองครักษ์ที่ไม่ได้แสดงท่าทีดูแคลนใดๆ ห้าปีไม่ได้ทำให้เขาเปลี่ยนไปสักเท่าไหร่...ยังคงหยิ่งผยองเหมือนเดิม ยังคงได้รับความเคารพทั้งที่ไม...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ